Pierwsze źródła pisane dotyczące Dusznik pochodzą z XIII w. Duszniki były wtedy osadą wiejską należącą do państewka magnackiego Homole (Gomole). Siedziba władcy mieściła się w warownym zamku górującym nad przełęczą Polskie Wrota, przez którą prowadził starożytny trakt handlowy z Wrocławia do Pragi (współczesna droga krajowa nr.8). W drugiej połowie XIV w. miejscowość ma już nadane prawa miejskie, posiada rynek oraz pierwsze murowane obiekty sakralne. Intensywny rozwój Dusznik zatrzymała wojna trzydziestoletnia (1618-1648) w wyniku której większość domostw została zniszczona i opuszczona a kroniki odnotowały zaledwie 25 obywateli miasta. Wiek XVIII przynosi ponowny rozwój miasta. W drugiej połowie XVIII w. Duszniki zasłynęły dzięki źródłom wody mineralnej jako miejscowość kuracyjna. Bardzo duże zmiany w wyglądzie miasta nastąpiły głównie w końcu XIX i na przełomie XX w. Również ten czas zasłynął jako ”złoty wiek” pocztówki, które doskonale oddają nastrój i klimat tamtej epoki.

Rok 1945 to przypuszczalnie najbardziej dramatyczna cezura w dziejach miasta. Na mocy postanowień w Jałcie i Poczdamie Duszniki jak i cała Ziemia Kłodzka przypadły Polsce. Dotychczasowa ludność prawie całkowicie została wysiedlona i wymieniona na ludność Polską. Nastąpiły zupełnie nowe czasy.

Literatura: Ryszard Grzelakowski, Okruchy historii-kalendarium dziejów miasta, Towarzystwo Miłośników Dusznik Zdroju 2005 – gorąco polecam.

Zapraszam do Galerii na małą podróż w czasie.